نگاهي به نمايشگاه عكس هاي بهنام صديقي در گالري آريا.

31مرداد1391

اكباتان جايي براي تجديد ملال.
 
 
از درب گالري كه وارد مي شوي با فضايي سنگين مواجه مي شوي. فضايي كه لحظه به لحظه سنگين تر مي شود. فضايي كه حتي با وجود نورهاي موضعي و نور كلي گالري بر ذهن و جسم و روح مخاطب تأثيري فراموش نشدني مي گذارد.
 
بهنام صديقي كه در عرصه عكاسي، هنرمندي خلاق و پركار است، همواره نگاهي ويژه به محيط زندگي انسان دارد. چه موقع كه در اوج خبرساز بودن زلزله بم به برپايي نمايشگاهي از خانه هاي خالي از سكنه و ويران شده در كنار پرتره هايي از كودكان بم اقدام نمود و چه در بينال عكس سال گذشته با اثر خود نگاره ي خود دغدغه ي محيط خصوصي زندگي انسان را مطرح نمود.
 
صديقي در نمايشگاه اخير خود با عنوان " اكباتان، غرب تهران"  نيز در ادامه روند تلاش خود براي به تصوير كشيدن محيط زندگي به سراغ بزرگترين مجتمع مسكوني ايران رفته است. شهرك اكباتان با جمعيتي بيش از صد هزار نفر با ديوارهاي بتني سر به فلك كشيده اي كه به ضرب فضاي سبز اطرافش، سعي بر ايجاد فضايي متناسب براي زندگي انسان امروز دارد، دستمايه اي قرار گرفته است براي به تصوير كشيدن تنهايي انسان.
 
صديقي براي اين منظور به شيوه اي كاملاً سنتي به ارائه ي آثارش پرداخته. استفاده ي وي از نگاتيو به جاي عكاسي ديجيتال و همچنين چاپ دستي كليه آثار بر روي كاغذ عكاسي، اصالتي قابل تأمل در ذهن مخاطب ايجاد مي كند.
 
حذف تعمدي انسان در كليه ي آثار و مورد توجه قرار گرفتن فضاهاي عمومي همچون پاركينگ يا فضاي سبز مشترك، چنانند كه گويي انسان در اين بين از هيچ جايگاهي برخوردار نيست. فريم هاي متعددي چون اتوبوس خالي از مسافر يا خودرويي در پاركينگ، صندلي هاي استيل در فضاي ورود و خروج مجتمع ها، تك درختي قطع شده و… همگي نشان از نوع نگاه صديقي به شيوه زندگي در شهرك هاي مسكوني دارد.
 
صديقي چنان در به تصويركشيدن غربت انسان در مجتمع هاي مدرن متبحرانه عمل نموده كه گويي سالهاست از گم شدن هويت انساني در سكونتگاه هاي شهري جديد در رنج است.
 
استفاده ي صديقي از لنز وايد (wide)  بسيار ماهرانه صورت گرفته است. چنان كه اجسام و اشيائي كه انسان را در خود غرق نموده اند، به نحو تمسخر آميزي بزرگ تر از محيط اطراف خود به نظر مي آيند. هنرمند با قراردادن اشياء مورد نظر در وسط كادر تصوير بر اهميت آنها افزوده است.
 
استفاده وي از كادربندي كلاسيك نشانگر تأكيد گذاري بر وجوه مورد نظر وي مي باشد.
 
چاپ عكس ها كه به صورت دستي انجام شده است، حاكي از ارزشمند شمردن شيوه ي كار در نظر هنرمند است. در روزگاري كه عكاسي ديجيتال به ابزاري براي پوشاندن ناتوانايي هاي عكاسان بدل گشته، بازگشت و استفاده از ابزار عكاسي كلاسيك، نشانگر اهميت مخاطب و خود رسانه عكاسي از ديدگاه هنرمند است.
 
تنها نکته منفي در اين نمايشگاه تعداد زياد آثار ارائه شده در يک فضاي محدود ميباشد. بسياري آثار مانع از تمرکز مخاطب بر آثار با ارزش تر ميگردد.